همین نامه (5)- درد و درمان

حال آشفته دلان بهر کسی پوشیده نیست
ای دریغ از تو که هم دردی و هم درمان ما

غرقه ی دریای عشقیم سکر ما را شکوه نیست

زان که روی یار و دلبر برده از سر هوش ما

تارک عرش ار نباشد در دیار و کوی دوست

خوردن خمر پیاپی باشد هرشب کار ما

مرو ای یار و بگو خانه ی خمار کجاست؟

نیست جز جام پر از می مرهم و درمان ما

آتش عشقت ندانی چون که بر قلبم نشست

تیر شد برهم بدوخت چشم و گوش و عقل ما

حال آشفته دلان بهر کسی پوشیده نیست

ای دریغ از تو که هم دردی و هم درمان ما!