۵.۹.۹۴

حالا

تمام آنچه می خواستم را

از وجود خودم

زدوده ام...

وقت آن است...

این دیوار کوتاه را

از نو بسازم...

این بار...

با ریشه ای عمیق!

روی این زمین بی ثبات،

حتی یک خشت را هم،

نمی توان راست نهاد...

چه برسد به برج هایی،

که سر به ثریا بنهند...

من

یک عمر

ریشه دوانیده ام

برای فهم خودم!

تا عرضه ای درست

بر مخاطبینم...

یک عمر باید،

ریشه بدوانی 

تا بفهمی مرا...

دیوار کوتاه است؛

عمر دیوار کوتاه تر...

برای فهمیدن من

یک عمر هم کافی نیست...

پس

به ناچار....

چند صباحی هم دیوار مرا

تحمل کردن باید!