01.10.07
چهارشنبه, ۷ دی ۱۴۰۱، ۰۳:۲۴ ب.ظ
زندگیامون در سگی ترین حالت ممکن در حال جلو رفتنه
و من هر روز به حسرت هام نگاه می کنم و تو دلم آه می کشم.
مثل در لپتاپم این یکی رو هم می بندم و میذارمش ته کمد. تهِ ته.
شاید یه روز در کمد رو باز کنم و با خاطرات این روزا فقط لبخند بزنم و شایدم آه بکشم!
پ.ن: باز خدا رو شکر تو شرکت یه سیستم خوب دادن بهمون!
