نگــاه نافــذ تــو کــم از تــغــزل نـیـسـت
من و وصال سرایت که جز توهم نیست
به سوی کوی تو شبانگاه رِحله خواهم کرد
ولی به مجلس شاهان که راه رندان نیست!
از آب دیده اگرم خون می چکد رواست
چون من گدا را ز درت پس میزدن رواست
احوال شاهدان چه کم از حال عاشقیست؟
کاین مه کزو سخنست، در آسمان رهاست!
پنهان ز نظرها و پیدا به هر دلیست
شه زاده ی ،خوب رویانِ کبریاست!
خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است؟
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است؟
ارباب حاجتیم و زبان سوال نیست
بر حضرت کریم تمنا چه حاجت است؟
جانا تو را به حاجتی که هست با خدا
کاخر دمی بپرس که مارا چه حاجت است؟!
