مساله اینه که یا باید قبول کنیم خیلی از اتفاقات توی زندگیمون هرگز قرار نیست بیفته... و خیلی از اتفاقات هم می‌تونن بیفتن اما به دلایل عدیده باید فقط بشینی و تماشا کنی که به وقوع نمی‌پیوندند! این دومی از اون اولی ناگزیرتر و محتمل‌الوقوع‌تره!
ما که ۲۳ سال نشستیم نگاه کردیم! (هرچند خیلی از اون‌هایی که قرار نبود اتفاق بیفته رو رقم زدیم) ولی، باقیشم روش؟!
دیروز یکی می‌گفت یه سری جاهایی که نه کسی می‌شناستت (می‌خوندت!) نه کسی رو می‌شناسی بهترین جاست برای اینکه خود خالصت رو بریزی بیرون و اون چه باید بگی رو بگی! بحث کردیم سر اینکه حرفی که بار داره رو اگه رو هوا ول بدیم چی می‌شه نتیجه؟!
نتیجه‌ش شد این:
امین، گفتن، عمل کردن!
ولی مساله اینه که باید قبول کنیم خیلی از اتفاقات....
پ.ن: تا حالا سرتون رو فرو کردین تو بالش و فریاد بزنید؟!
