میم

یک رسانه شخصی برای اشتراک حسی که روزی خوب بود

یک رسانه شخصی برای اشتراک حسی که روزی خوب بود

میم

من یک مهندس برق ساده‌ام که دوست داره وقتی مُرد، ازش یه تفکر باقی‌ بمونه. روزی دو روزی یه چس‌ناله‌ای می‌کنم اینجا... بمونه تو تاریخ شاید یه روزی یکی یادی کرد و رفت...

دوتا نکته

نخست آنکه از سن و سال این وبلاگ کم کم در عجبم و به به به این قدمت!

دو دیگر آنکه امان از مدیر شل مغز. 

ذهن آدم رو با یه چیز کوچیک بیخود یه جوری بهم می‌ریزید که کل انگیزه یک هفته آدم از دست می‌ره.

خاک تو اون سرتون کنن.